Marie-José MOLENAERS

Marie-José Molenaers (onder vrienden: Mijé) is afkomstig uit Tongeren. Vanaf 1963 speelde ze daar bij het amateurtoneel “De rederijkerskamer – De Lelie”. Na haar huwelijk verhuisde Mijé naar Diest, waar ze via haar echtgenoot bij het Koninklijk Vlaams Toneel terechtkwam. Haar eerste optreden in zaal Casino dateert van 20 oktober 1967, waar ze gestalte gaf aan prinses Stéphanie in “Ninochka”. Nadien nam ze deel aan het Koninklijk Landjuweel te Leuven met “Schuld en boete” (1969).

In de begijnhofperiode stond Mijé gedurende meer dan tien jaar bijna zonder oponthoud op de planken. Tijdens die periode speelde ze in niet minder dan 23 stukken.
Ze blonk uit in zowel dramatische als komische rollen. Ze was echter op haar best als ze extreme personages mocht vertolken, zoals de dienstmeid in
“Wanneer trouw je met mijn vrouw?” (1977) waarmee ze veel succes oogstte, of Olijfje (1982), een rol die ze met veel bravoure herhaalde in 1997.

Als gedenkwaardige dramatische rollen vermelden we de vertolking van de moeder in “Oswald” (1979) en de uitbeelding van Blanche in “Een tramlijn genaamd begeerte” (1978), waarmee Mijé zeker een van haar beste prestaties heeft neergezet.
Vanaf 1975 maakte Mijé deel uit van het keuzecomité. In die hoedanigheid hielp ze het repertoire van het Koninklijk Vlaams Toneel bepalen.
Na de overgang naar het Studiotheater zou het aantal optredens van Mijé enigszins teruglopen. Toch is ze tot op heden nog jaarlijks van de partij.
In “Wiens leven is het eigenlijk?” (1985) speelde ze met veel overgave de rol van de verlamde Kenny Hendrickx.
Ter gelegenheid van haar optreden in “Een doos vol kruimels” (1989) werd Mijé in de bloemetjes gezet voor 25 jaar toneelactiviteit.
Ondertussen heeft Mijé reeds meer dan twintig jaar haar beste krachten ingezet voor het Koninklijk Vlaams Toneel, niet alleen als actrice, maar ook als ondervoorzitter en bestuurslid.

(uit “Een droom wordt wekelijkheid”, pagina 327 – van het KTV)