Jef Mennekens

Geboren te Brussel op 18 januari 1932
Overleden op 5 februari 2013, in de leeftijd van 81 jaar

Ere-Voorzitter van Koninklijke Toneelvereniging De Violier Jette (Jette)

Ridder sinds 29 mei 1976
Geïntroniseerd op 29 mei 1976

Lid van de Hoge Raad sinds 13 juni 1981
Grootmeester van 13 juni 1981 tot 24 januari 2009
Erelid van de Hoge Raad sedert 24 januari 2009

Afscheidsrede van Grootmeester Julien De Doncker bij het overlijden van Jef Mennekens

Vandaag nemen wij, Orde van het Gulden Masker, afscheid van een vriend, ordegenoot, eregrootmeester Jef Mennekens. Hij werd in onze Orde opgenomen op 29 mei 1976. Op de Plenaire vergadering van het Algemeen Kapittel van 13 juni 1981 werd hij benoemd tot Grootmeester, taak die hij tot 2008 met veel enthousiasme vervulde.
Gedurende jaren stond hij pal
Bij het horen van trompetgeschal
En sloeg hij Ridders met de knots
Behendig, zwierig en vol trots       
Het ridderschap was een bekroning voor zijn jarenlange inzet voor cultuur, de Nederlandse taal en het amateurtheater in het bijzonder. Taal en Theater werd hem als het ware, thuis met de paplepel opgegeven. Zijn grootvader en vader waren hem vooraf gegaan. Het is dan ook niet verwonderlijk dat hij op zeer jonge leeftijd in hun sporen trad. Eerst als acteur, daarna als regisseur, bestuurslid en voorzitter van zijn vereniging “ De Violier “. Hij wist een groep toneelfanaten rond de tafel te scharen, hen te overtuigen om cultuur en toneelbelevenis te promoten en te implementeren. En, beste genodigden, ik geloof dat ik jullie niet hoef te overtuigen dat hij in zijn opzet is geslaagd. 
Samen met zijn echtgenote, Mimi, heeft hij zich ingezet voor de groei en de bloei van “ De Violier “, ik zou haast durven zeggen “ Hun Violier “. Niets was hen te veel. Met een enorme gedrevenheid en enthousiasme werd er getimmerd aan de toekomst. Op het einde van zijn levensloopbaan, begon het allemaal wat zwaar te wegen. Jef wou het wat rustiger aan doen, een boek lezen, genieten van de kunst. Maar dat was buiten MIMI gerekend. Zijn pittige, onvermoeibare echtgenote, kende enkel één waar gezegde: “ Voesj doon “.
Een hoogtepunt uit zijn rijk gevulde carrière is zonder twijfel het  honderd jarig bestaan van de Violier. Ik had het voorrecht op deze onvergetelijke viering aanwezig te zijn. Alhoewel op dat ogenblik  zijn gezondheidstoestand niet optimaal was heb ik toch kunnen vaststellen dat hij daar enorm heeft van genoten. Genoten ook omdat hij merkte dat de toekomst van de Violier in goede handen was. Zijn zoon Herman nam meer en meer zijn taak over.Het heengaan van uw dierbare vader, Jef, heeft ons diep getroffen.
In naam van de Orde van het Gulden Masker bieden wij U en de ganse familie, onze oprechte blijken van innige deelneming aan.
Ik wens dit afscheid te verwoorden met een speciaal voor hem geschreven stukje poëzie:

Afscheid nemen doet altijd pijn
Of ze nu jong of oud zijn
Afscheid nemen is ook een beetje sterven
Alle herinneringen in je hart kerven
De dood is als een vlucht uit het heden
Afstand nemen van het verleden
Maar de mooie herinneringen die zijn geboren
Zullen ons troosten,bij wie we hebben verloren
We nemen afscheid van een groot mens, een meester
Onze Orde, van onze zeer gewaardeerde eregrootmeester
Jef, bedankt voor de vele mooie momenten
Vergaderingen, Intronisaties en andere evenementen
Jef, bedankt dat je er altijd voor ons was
Net als een goede schoolmeester voor zijn klas
In onze gedachten blijft u verder leven
Als een fiere Ridder, statig en gedreven
Uw einde kwam zo onverwacht
Jef, geachte eregrootmeester, Rust in vrede, Rust zacht
Aan de familie wensen wij veel sterkte en moed
Hij was een gelukkig man, dat te weten, doet goed